میرنیوز
واکسیناسیون به نسل قرص و محکم دهه شصت رسید / ای بلاکش دهه شصتی!
2021-09-17T13:15:05+04:30
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ مرضیه کیان: هر چقدر هم بخواهیم نسل این دهه را قانع کنیم که واقعاً فقط شما نیستید رنج و عذاب کشیدید و نسل‌های قبل و بعد از شما هم سختی دوران خوشان را داشتند، باز هم انگار همه چیز دست به دست هم می‌دهد که بهانه شود برای دهه شصتی‌ها تا به قول خودشان به نسل سوخته بودن و مظلومیتشان ضریب بدهد.
ای بلاکش دهه شصتی!
این دفعه دیگر همه شاهد بودیم که تا نوبت واکسیناسیون دهه پنجاه همه چیز با نظم و ترتیب کنار هم نشست، اما همین که به دهه شصت رسید یک «هوب» گفته شد و رفت دهه بعدی! البته نه اینکه علنی رفته باشدها؛ به اسم واکسیناسیون دانشجوها و دانش‌آموزان، از این دهه رد شدند و رفتند سراغ دهه‌های بعد.
جواد خواجوی، بازیگر دهه هفتادی که الحق از عهده اجرای نقشش در سریال نوروز رنگی که روایت یک خانواده مشهدی در دهه شصت بود، به خوبی برآمد، در گفتگویی تلفنی با مجله مهر می‌خندد و می‌گوید: «مثل اینکه ایندفعه واقعاً شانس دهه شصتی‌ها بوده! احتمالاً چون خبر دارند که دهه شصتی‌ها سوسول نیستند و زیاد بلا سرشان آمده، گفتند حالا که نسل این دهه خیلی محکم و قرص و توپر هستند، دیرتر واکسیناسیون‌شان را انجام می‌دهیم.» بعد با خنده بیشتر ادامه می‌دهد: «فکر کنم اگر اینطوری گفته بشود، کمتر غصه بخورند!»
نسلی که دهه تولدشان، بِرندشان است
یک عِرق خاصی میان دهه شصتی‌ها به سال تولدشان وجود دارد که علی‌رغم تمام سختی‌هایی که خودشان با حسرت از آنها یاد می‌کنند و عنوان «نسل سوخته» را به خود می‌دهند، باز هم وجه تمایز و برتری‌شان را نسبت به دهه‌های دیگر همین «دهه شصتی» بودنشان می‌دانند و تمام تعصبشان را وسط می‌گذارند که اجازه ندهند هیچ کسی خارج از این دهه از سختی‌های دوران خودش بگوید. این نسلِ به اصطلاح خودشان «مظلوم و بلاکش!» حتی متولدین سال ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ و ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ را هم در جمعشان راه نمی‌دهند!
خواجوی جدی می‌شود و می‌گوید: «من تجربه دقیقی از زندگی بچه‌های آن دوران ندارم، اما تا دلتان بخواهد رفیق دهه شصتی دارم که خیلی از سن‌شان پخته‌تر هستند و مثل پدرهای ۵۰، ۶۰ ساله صحبت می‌کنند. اگر بخواهیم دو دو تا چهارتا کنیم که چرا این نسل خودشان را نسل سوخته می‌دانند شاید این دلایل منطقی باشد که چون سال ۱۳۵۷ انقلاب شد و بعد از آن هم جنگ شروع شد، شرایط کشور ثبات نداشت و خیلی اتفاق‌های بدی در آن دهه افتاد.»
دهه هفتادی‌ها هم سه نفری روی نیمکت نشستند
نسل این دهه بعضی مسائل را چنان با آب‌وتاب و غم‌وغصه تعریف می‌کنند که انگار مظلوم‌تر از این‌ها روی کره خاکی وجود خارجی ندارد. یعنی مثلاً اگر جلوی دهه نودی‌ها از مشکلات قدیم‌شان بگویند و یک دهه هفتادی یا پنجاهی آن‌جا نباشد که از دهه خودش دفاع کند، این دهه نودی طفل معصوم، همه چیز را باور می‌کند؛ البته غافل نشویم که شاید هم با یک سرچ سریع در گوشی یا لپ‌تاپی که در دستش است، ته‌توی همه چیز را درآورد!
خواجوی هم با صحبت‌هایش بر این ادعا صحه می‌گذارد: «بابا به خدا ما هم در دوران مدرسه، سه نفری روی یک نیمکت می‌نشستیم، ما هم خیلی چیزها را دیدیم. مثلاً الان دوره اوج کار من هستش، اما کرونا همه چیز را خراب کرده؛ حالا درسته به کارهای تلویزیونی و سینمایی می‌رسم ولی اجرای تئاتر و موسیقی رسماً تعطیل شد. حالا من بشینم و مدام غصه بخورم و بگویم ما نسل سوخته‌ایم؟
خب این طبیعیه که هر دهه نسبت به دهه قبل بهتر شده؛ مثلاً دهه سی شاید زیر فانوس درس می‌خواندند، شما فکر کنید این نسل مدام به نسل بعدی بگویند «ما زیر نور فانوس درس خوندیم اما شما زیر نور چراغ» یا مثلاً ما هفتادی‌ها در دوران بچگی موبایل و مودم و وای‌فای دیدیم؟ خب آن زمان نبوده اما الان همه نوجوانان دهه هشتاد و بچه‌های دهه نود به اینترنت دسترسی دارند.»
دهه شصتی بودن، بهانه‌ای بیش نیست
از حق نگدریم که همه دهه شصتی‌ها هم اهل گلایه نیستند و باید حساب آنها را از اهل گلایه‌ها (که شما بخوانید اهل غُر زدن‌ها!) جدا کرد. به قول جواد خواجوی: «آدم وقتی هدف داشته باشد، اگر داخل چاه و زندان باشد یا حتی لای سنگ و خاک و گل، باز هم راهش را پیدا می‌کند و جوانه می‌زند؛ نه بهانه می‌آورد و نه گلایه می‌کند. مهم این هست که برای رسیدن به هدف با عشق تا آخر پای آن ایستاد.
کسی هم که هدف نداشته باشد و تلاشی هم نکند، بالاخره بهانه پیدا می‌کند که همه چیز را به آن ربط بدهد.
راستش اگر کم و کاستی باشد برای کل جامعه است، اگر پیشرفت هم باشد، باز برای کل جامعه است. باید دید که هر فردی با چه روحیه‌ای از شرایط استفاده می‌کند، مثلاً خودم مادربزرگی را می‌شناسم که در اینستاگرام صفحه آشپزی دارد، از آن طرف کسی را می‌شناسم که همچنان به روال قدیمی خودش در خانه پول پس‌انداز می‌کند و تا حالا پایش به بانک باز نشده…»
منبع : خبرگزاری مهر
کلمات کلیدی : میرنیوز اینستاگرام ویروس کرونا واکسن کرونا سریال نوروز رنگی سریال ایرانی نوستالژی وای فای نوجوانان
اشتراک گذاری :
آخرین اخبار مجازی
مغازه‌ای که هر سال موکب می‌شود/ ما هنوز، یک ذره هم عاشق نیستیم!
مردم کانادا امکان مشاهده این صفحه را ندارند/ فیلترینگ، به وسعت دو نیم‌کره!
دلتنگ‌ها یکدیگر را پیدا می‌کنند/ کربلایی‌شدن بدون نیت قبلی!
خوش‌رویی، چاشنی میزبانی است/ از تأخیر در صدور ویزای عراق تا کمبود اتوبوس در مرز دوغارون
دشمن آتش و تبر/ «من، حبیب‌الله؛ حبیب خدا و جنگل هستم!»
گرداب روانشناسی زرد در «اینستاگرام»/ تن به هر چالشی ندهید!
چهل سال همسایگی با زندان و زندانی و زندان‌بان/ پارک و هتل نمی‌خواهیم؛ درخت‌ها را آب بدهید!
«باز هم دوست و دشمن را شوکه خواهیم کرد»/ جای خالی اهالی قلم و هنر در حماسه‌های نظامی
«باز هم دوست و دشمن را شوکه خواهیم کرد»/ جای خالی اهالی قلم و هنر در حماسه‌های نظامی!
ماجرای شلغم‌های یک نماینده در توئیتر
سرنوشت عاشورایی دخترک ۱۱ماهه در روستایی مرزی/ «نارگل روی دست‌هایم در مسیر شهر جان داد!»
سرنوشت عاشورایی دخترک ۱۱ ماهه در روستایی مرزی/ «نارگل روی دست‌هایم در مسیر شهر جان داد!»
سرنوشت دخترک ۱۱ماهه در روستای مرزی/ «نارگل روی دست‌هایم جان داد!»
دو هزار بیلبورد متحرک عاشورایی در شهر/ ۱۲ سال خط‌نویسی روی خط عاشقی!
وام‌های راحت‌الحلقوم و ضمانت‌های ضربدری!
عاقبت بخیری یک پمپ بنزین!
تماشای گذر عمر در سایه ایستگاه صلواتی/ چای همان چای و بیرق همان بیرق!
بازندگان کنکور!
جایی برای درمان درد دیدن!/ چشم‌ها؛ قدردان دست‌های روشنایی‌بخش
چگونه دختران دهه‌هشتادی محله بانی برگزاری یک مراسم ازدواج شدند؟
جهان‌شهر علوی/ غم و شادی شیعیان به هم گره خورده است
فعلا حرف خواب و خوراک نباشد؛ بعد از مراسم همه سِرُم می‌زنیم!
«چند قطره باران» بر گونه آرزوهای کوچک/ پیتزای مهربانی بدون عکس!
«سر بر دامن ماه»؛ روایتی از زندگی تنها همسر امام هادی (ع)
«سر بر دامن ماه»؛ روایتی مدرن از زندگی تنها همسر امام هادی (ع)
کارت شما مسدود است!/ زخم رفتارهای سلیقه‌ای با مهاجران
عروسی که صبح ازدواجش دوید/ می‌گفتند قدت کوتاه است، برو یک رشته دیگر!
عکاسان خبری، دشمن کسی نیستند!/ ثبت تاریخ از دل آتش تا قلب کرونا
غنی‌سازی با خلوص بالا برای رفع تحریم است/همچنان با آژانس بین‌المللی انرژی تعامل داریم
چرا راه آهن رشت - آستارا کلیدی‌ترین پروژه ریلی کشور است؟
