میرنیوز
«گرانترین» ورزشکار ایران با بازدهی «صفر»/ «بهانه»هایی در حد المپیک!
2021-07-30T13:23:00+04:30
به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به توکیو، قرار گرفتن نایب قهرمان پرتاب دیسک المپیک لندن در رده چهاردهم جدول شانزده تیمی مرحله مقدماتی المپیک ۲۰۲۰ توکیو این پرسش را پررنگ تر از قبل مطرح کرد که «آیا اعزام احسان حدادی به توکیو اقدام درستی بود یا وی نباید به این رویداد می آمد تا چنین نتیجه ای برایش رقم بخورد؟»
این پرسش از آنجا مطرح می شود که ماهها قبل از شروع بازی های المپیک توکیو گمانه زنی هایی در مورد احتمال ناکامی این پرتابگر دیسک ایران مطرح می شد اما مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در کنار فدراسیون دوومیدانی به حمایت هایشان از وی ادامه دادند به این امید که حدادی بتواند یکی از مدال آوران کاروان ایران باشد.
مطالبه گری برای پرتاب های کشوری
نتیجه ای که در روز نخست مسابقات دوومیدانی بازی های المپیک رقم خورد اما ثابت کرد که همه آنها در اشتباه بودند یا شاید هم خودشان را به برداشت اشتباه زده بودند فقط به این امید که وزنه نام و پیشینه حدادی بتواند نتیجه ای عاید حال کاروان ورزش کند بدون توجه به اینکه احسان حدادی امروز با ورژن همیشگی خود فاصله پیدا کرده و هیچ نشانی از درخشش در میدان بزرگ المپیک ندارد.
با همه این اوصاف تعامل مدیران ورزش با احسان «حدادیِ مطالبه گر» همه جوره پیش رفت، این پرتابگر هر سازی زد با آن رقصیدند فقط برای اینکه امیدشان برای تکرار مدال آوری او ناامید نشود بدون توجه به اینکه «فریادهای تو خالی» این المپین بیشتر برای استفاده از سفره پهن شده المپیک است.
بعد از اینکه احسان حدادی از حضور در لیگ جهانی ۲۰۱۹ الماس (قطر) موفق به کسب سهمیه المپیک در پرتاب دیسک شد، به خاطر مصدومیت نه چندان جدی وارد مسیری از حواشی خود ساخته شد که جز تشدید حساسیت‌ها نسبت به شرایطش و شانس مدال آوری‌اش خروجی دیگری نداشت.
این پرتابگر به خاطر درمان عارضه خارپاشنه وارد پروسه عجیبی شد که آن را با اعلام شرط و شروط برای پزشکان ایرانی بابت بازگشت به موقع به میادین آغاز کرد و در نهایت هم خواسته اش را برای جراحی در آلمان دست یافتنی کرد؛ به قیمت ٨ هزار یورو ناقابل.
البته این بخش خیلی کوچکی بود از مسیر دلاری و ریالی که حدادی تا المپیک و اعزامش از آن خارج نشد، حقوق چند هزار دلاری ماهیانه، تمرین زیر نظر مربی اختصاصی، اردوی ویژه در آمریکا و .... همه و همه مطالبات المپیکی احسان حدادی بودند که یک ذره هم از آنها کوتاه نیامد.
انصافا مدیران ورزش هم به همه درخواست های احسان حدادی تن دادند تا بعدها با بهانه «زمینِ کج» مواجه نشوند اما در نهایت راهِ بیراهه آنها به بن بستی منتهی شد که بهانه جویی های اخیر حدادی نشانی از آن بود و ثبت رکوردی در حد رکوردهای کشوری هم آن را تایید کرد.
اعترافی که جدی گرفته نشد
حدادی که بعد از ناکامی در المپیک ریو مصدمیت را بهانه کرده بود، اینبار هوشمندانه تر اقدام به مهیا کردن شرایط برای عدم نتیجه گیری کرد که خود از آن‌آگاه بود؛ در خلال تمرینات حدادی در آمریکا موضوع آسیب دیدگی اش مطرح شد و لزوم بررسی وضعیت او توسط پزشکان داخلی، با این حال حدود یک ماه طول کشید تا حدادی از آمریکا دل بکند.
در تهران اما مجوز اعزام حدادی به توکیو صادر شد در حالیکه خودش می دانست شانسی برای مدال ندارد، خبرنگار مهر کسب اطلاع کرده که حتی خود حدادی صراحتا به مسئولان کاروان ایران اعلام کرده بود که روی مدال آوری اش حسابی نکنند. او حتی در دهکده بازی ها نسبت به جو احتمالی که بعد از پایان کارش ایجاد می شود، ابراز نگرانی کرده بود.
با این اوصاف این سوال مطرح است چه اصراری به اعزام پُرهزینه اما بدون خروجی یک ورزشکار است جز کمک کردن به ثبت رکورد ویژه برای او!
حد حدادی آسیاست نه المپیک
به گزارش خبرنگار مهر، به هر حال دستیابی به مدال به قدری اهمیت دارد که کشورهای پیشرفته برای دستیابی به خوش رنگ ترین آن هر کاری می کنند، مدیران ورزش ایران هم به لحاظ مالی و غیرمالی هر کاری برای حدادی انجام دادند تا مسافر نتیجه بخش توکیو شود اما این پرتابگر بعد از ناکامی در بازی های ٢٠١٦ یکبار دیگر اثبات کرد حد و اندازه هایش برای المپیک نیست.
درست است که احسان حدادی ٤ مدال طلا از بازی های آسیایی دارد اما دستاورد او از میادین المپیک چه بوده جز مدال نقره ای که با چاشنی خوش شانسی به دست آمد.
با این اوصاف و خلق ناکامی بزرگ در ورزشگاه ملی توکیو، احسان حدادی همچنان از حضور در المپیک دوره بعد حرف می زند. شاید برای اینکه حداقل از حیث تعداد ادوار المپیکی یک رکورد اختصاصی داشته باشد وگرنه هیچ امیدی به آینده حدادی نیست جز پنجمین مدال آسیایی!
منبع : خبرگزاری مهر
کلمات کلیدی : میرنیوز احسان حدادی دوومیدانی المپیک 2020 توکیو
اشتراک گذاری :
آخرین اخبار مجازی
معامله با حسین اینبار با جمع آوری زباله از زیر پای زائرانش
خادمی که در کربلا مرگ خود را پیش بینی کرده بود
موکب‌داری عاشقانه شهربابکی‌ها در عمارت ماری خانم فرانسوی
توصیه‌های طب ایرانی برای پیاده‌روی اربعین
یک دست پیراهن خونین؛ یک دست به ستون عرش
عکسی که هیچ‌وقت نگرفتیم...
مغازه‌ای که هر سال موکب می‌شود/ ما هنوز، یک ذره هم عاشق نیستیم!
مردم کانادا امکان مشاهده این صفحه را ندارند/ فیلترینگ، به وسعت دو نیم‌کره!
دلتنگ‌ها یکدیگر را پیدا می‌کنند/ کربلایی‌شدن بدون نیت قبلی!
خوش‌رویی، چاشنی میزبانی است/ از تأخیر در صدور ویزای عراق تا کمبود اتوبوس در مرز دوغارون
دشمن آتش و تبر/ «من، حبیب‌الله؛ حبیب خدا و جنگل هستم!»
گرداب روانشناسی زرد در «اینستاگرام»/ تن به هر چالشی ندهید!
چهل سال همسایگی با زندان و زندانی و زندان‌بان/ پارک و هتل نمی‌خواهیم؛ درخت‌ها را آب بدهید!
«باز هم دوست و دشمن را شوکه خواهیم کرد»/ جای خالی اهالی قلم و هنر در حماسه‌های نظامی
«باز هم دوست و دشمن را شوکه خواهیم کرد»/ جای خالی اهالی قلم و هنر در حماسه‌های نظامی!
ماجرای شلغم‌های یک نماینده در توئیتر
سرنوشت عاشورایی دخترک ۱۱ماهه در روستایی مرزی/ «نارگل روی دست‌هایم در مسیر شهر جان داد!»
سرنوشت عاشورایی دخترک ۱۱ ماهه در روستایی مرزی/ «نارگل روی دست‌هایم در مسیر شهر جان داد!»
سرنوشت دخترک ۱۱ماهه در روستای مرزی/ «نارگل روی دست‌هایم جان داد!»
دو هزار بیلبورد متحرک عاشورایی در شهر/ ۱۲ سال خط‌نویسی روی خط عاشقی!
وام‌های راحت‌الحلقوم و ضمانت‌های ضربدری!
عاقبت بخیری یک پمپ بنزین!
تماشای گذر عمر در سایه ایستگاه صلواتی/ چای همان چای و بیرق همان بیرق!
بازندگان کنکور!
جایی برای درمان درد دیدن!/ چشم‌ها؛ قدردان دست‌های روشنایی‌بخش
چگونه دختران دهه‌هشتادی محله بانی برگزاری یک مراسم ازدواج شدند؟
جهان‌شهر علوی/ غم و شادی شیعیان به هم گره خورده است
فعلا حرف خواب و خوراک نباشد؛ بعد از مراسم همه سِرُم می‌زنیم!
«چند قطره باران» بر گونه آرزوهای کوچک/ پیتزای مهربانی بدون عکس!
«سر بر دامن ماه»؛ روایتی از زندگی تنها همسر امام هادی (ع)
