میرنیوز
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، شیخ صدوق در جلد دوم کتاب «کمالالدین و تمامالنعمة» از زبان بانو حکیمهخاتون روایتی را دربارۀ کیفیت ولادت امام عصر (عج) و برخی رویدادهای مربوط به شب نیمۀ شعبان به شرح ذیل نقل میکند.
حکیمه (سلامالله علیها) دختر امام جواد (ع) مىگوید: امام حسن عسکرى (ع) به من پیام داد که امشب براى افطار نزد ما بیا و چون به حضورش رسیدم، فرمود: عمه جان، امشب، شب نیمه شعبان است و همانا خداوند متعال در امشب حجت خود را که حجت او در زمین است آشکار مىکند.
حکیمه مىگوید: از امام حسن پرسیدم مادرش کیست؟ فرمود: نرجس است. گفتم: فدایت شوم، به خدا سوگند که هیچ نشانهاى در او نیست. فرمود: همچنان است که به تو گفتم.
همین که من سلام دادم و نشستم، نرجس آمد که کفش مرا از پایم بیرون آورد و به من گفت: اى بانوى من، حالت چگونه است و روز را چگونه به شام رساندهاى؟ گفتم تو بانوى من و بانوى خاندان منى. از این سخن من شگفت کرد و گفت: عمه جان چه خبر است؟ گفتم: دخترکم، همانا که خداوند امشب به تو پسرى خواهد بخشید که سرور این جهان و آن جهان است. نرجس از این سخن خجل شد. آن شب من نماز عشای خود را خواندم و به بستر رفتم و دراز کشیدم و در دل شب براى نماز شب برخاستم و چون از نماز شب فارغ شدم، او همچنان خوابیده بود و هیچ نشانى از زایمان نداشت. پس از نماز شب اندکى نشستم و دوباره در بستر خود دراز کشیدم و سپس با اضطراب برخاستم و او همچنان خواب بود و آنگاه برخاست و نماز خواند و خوابید. من براى اینکه از طلوع سپیده دم آگاه شوم، از حجره بیرون آمدم و متوجه شدم سپیدۀ نخستین همچون دم گرگ آشکار شده است و نرجس همچنان خفته بود. در این حال شک و تردید کردم.
امام حسن عسکرى از همانجا که نشسته بود خطاب به من فرمود: اى عمه، شتاب نکن که فرمان خداوند نزدیک شده است. من نشستم و سورههاى الم، سجده و یاسین را شروع به خواندن کردم. در همان حال، نرجس ترسان از خواب برخاست. من خود را کنار او رساندم و گفتم: در پناه نام خدا باشى و پرسیدم آیا چیزى احساس مىکنى؟ گفت: بله. گفتم خاطر آسوده دار و خوشدل باش که همان است که به تو گفته بودم.
حکیمه مىگوید در این هنگام رخوتى من و نرجس را فرا گرفت و من از صداى گریه و نفس کشیدن سرور خودم (امام قائم) به خود آمدم و جامه را کنار زدم و او را دیدم که در حال سجده است و پیشانى و کف دست و زانو و پنجههاى پایش را بر خاک قرار داده است. او را در آغوش کشیدم و دیدم بسیار پاک و پاکیزه است. در همین هنگام امام حسن عسکرى با صداى بلند به من فرمود: عمه جان، پسرم را پیش من بیاور و او را نزد پدر بردم. یک دست خود را در پشت و یک دست را زیر تهیگاه کودک قرار داد و پاهاى او را روى سینه خویش نهاد و سپس زبان خود را در دهان طفل قرار داد و دست بر چشمهاى طفل و گوشها و مفاصل او کشید و فرمود: پسرکم، سخن بگو. طفل زبان گشود و گفت: گواهى مىدهم که خدایى جز خداى یگانه نیست و گواهى مىدهم که محمد بنده و رسول خداست. سپس بر امیرالمؤمنین على (ع) و دیگر امامان درود فرستاد و پس از آنکه بر پدر خویش درود فرستاد، از سخن گفتن باز ایستاد.
امام حسن عسکرى به من فرمود: عمه جان، او را نزد مادرش ببر تا بر او سلام دهد و سپس او را نزد من برگردان. طفل را نزد مادرش بردم و زمانی که به مادر خود سلام داد، او را نزد پدر برگرداندم و کنار او قرار دادم. امام حسن (ع) به من فرمود: عمه جان، روز هفتم نزد ما بیایى.
حکیمه مىگوید: فرداى آن روز که براى عرض سلام به حضور امام حسن آمدم، چون جامه را از گهواره کنار زدم که سرور خود را ببینم، او را ندیدم. به ایشان گفتم: فدایت شوم، سرور من کجاست؟ فرمود: عمه جان، او را به همان سپردیم که مادر موسى پسرش را به او سپرد.
حکیمه مىگوید: روز هفتم آمدم و سلام دادم و نشستم. فرمود: پسرم را نزد من بیاور و من سرورم را که در جامه و پارچه پیچیده بود به حضور ایشان آوردم و با او همان گونه رفتار کرد که در روز نخست رفتار فرموده بود و زبان خود را در دهان کودک نهاد و گویى به طفل شیر یا عسل مىداد و سپس به او فرمود: پسرکم، سخن بگو، و او گواهى به یگانگى خداوند داد و سپس بر پیامبر و امیرالمؤمنین و امامان دیگر درود فرستاد و پس از درود فرستادن بر پدر خود، اندکى درنگ فرمود و سپس این آیه را تلاوت کرد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُون (قصص 5 و 6) و ما اراده کردیم که بر آن طایفه مستضعف در آن سرزمین منت نهاده و آنها را امامان خلق قرار دهیم و وارث ملک و جاه فرعونیان کنیم و در زمین بر آنها قدرت و تمکین بخشیم و به چشم فرعون و هامان و لشکریان ایشان آنچه را که از آن اندیشناک و ترسان بودند بنماییم.»
منابع:
* کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص 424
* إعلام الورى بأعلام الهدى (ط - القدیمة)، ص 418 ـ 419
* البرهان فی تفسیر القرآن، ج4، ص250
انتهایپیام/
منبع : خبرگزاری تسنیم
پیام تبریک برخی نهادهای فرهنگی درباره موشکباران اسرائیل
برای «بیبدن» و مفهومی به نام تعارضات اجتماعی
اگر مقابل دشمن شل بگیریم مشکل حل می شود؟ + صوت
«بعد از رفتن» و «روایت ناتمام سیما» مسافر مسکو شدند
بیانیه انجمن سینمای جوانان درباره پاسخ پهپادی و موشکی ایران
آخرین وضعیت گوینده رادیو در بیمارستان
هنرمندان درباره «وعده صادق» چه نوشتند؟
نمایشهای کودک و ایرانی رونقبخش سالنهای دولتی
تکلیف سریال رضا شفیعیجم روشن شد
تولید فصل دوم «سرزمین شعر» با ایدههایی جدید و پختهتر
دیپلماسی میان ایران و تاجیکستان مبتنی بر عشق است
افزایش حقوق ایثارگران در سال ۱۴۰۳ چقدر خواهد بود؟
دیدگاه قرآن درباره توان یهودیان اسرائیل در برابر رقیب
یاسینی رکورددار کنسرت در سال ۱۴۰۲ / در مسیر همایون یا یگانه
صادرات نوشتافزار ایرانی کلید خورد
قانون عفاف و حجاب برای همه مردم لازمالاجرا شد
تلاطم در بازار ظهیرالاسلام/ قیمت کاغذ تحریر افزایش یافت
سهم ۴۹درصدی تمساح خونی از گیشه تعطیلات/ پرویزخان درجا زد
شاعرانی که خود را "عطار" جا زدند
«محفل» بدون سلبریتی با خلاقیت و یک شبِ صدمیلیونی!
مهرداد صدقی با "آبنبات لیمویی" به نمایشگاه میآید
عملیات اجرایی آمادهسازی نمایشگاه کتاب تهران آغاز شد
دژهای پوشالی یهود به دادشان نرسید
حمایت شاعران از "وعده صادق" ایران
گنبد آهنین چه میداند از صریر قیامت سجیل
جشن نیمه شعبان هیئت کجا برویم؟
شاعران به استقبال نیمه شعبان رفتند/ کاش، سَحر، خاک رهِ « مهدی موعود » شوم
بهترین دعاها در شب نیمه شعبان به روایت امام صادق (ع)
"پایان جنگ"، "عزل منتظری و بنیصدر" و "فوت احمد خمینی" موضوع گفتوگو با کارگردان "احمد"/ احمد آقا حتی یک «واو» به صحبتهای امام دست نزد!
ویکی موعود با ۴۰ هزار مقالۀ تخصصی راه اندازی شد