میرنیوز
به گزارش خبرگزاری تسنیم، نیکولای کازاریان، مهاجم مشهور شوروی، نه تنها یکی از بهترین گلزنان دهههای 1960 و 1970، بلکه یکی از وفادارترین فوتبالیستهای تاریخ فوتبال شوروی نیز محسوب میشود. کازاریان تمام دوران حرفهای خود را در تیم آرارات ایروان گذراند. بیش از 17 سال، او در 334 مسابقه بازی کرد، 77 گل به ثمر رساند و همچنین به تیم کمک کرد تا قهرمان اتحاد جماهیر شوروی، دو بار قهرمان جام حذفی و به نمادی از آن نسل طلایی ایروان تبدیل شود.
کازاریان با داشتن استعداد خارقالعاده؛ در مقطعی میتوانست به راحتی در تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی بازی کند. همچنین این مهاجم به راحتی میتوانست به بهترین باشگاههای کشور برود اما خود او این فرصت را رد کرد، زیرا نمیتوانست خود را در جای دیگری جز ایروان تصور کند؛ "آنها مرا به کیف، مسکو، لنینگراد و اودسا فراخواندند. قول آپارتمان و ماشین دادند. یک روز تقریباً به زور من و چهار نفر دیگر را به بهانه سربازی از تیم به زسکا بردند. سپس سیمونیان و آنتون کوچینیان از آن خارج شدند و با تلاش مشترک تیمی را که میخواستند ستون فقراتش را بشکنند نجات دادند".
با این حال، تواناییهای کازاریان به این محدود نمیشد. در سال 1972، پس از دیدارهای اروپایی درخشان آرارات که به دور سوم جام یوفا رسید، جایی که در ضربات پنالتی در رویارویی دراماتیک با کایزرسلاترن شکست خورد، نیکولای یک پیشنهاد بسیار وسوسهانگیز از آلمان دریافت کرد. مدیریت باشگاه آلمانی که تحت تأثیر عملکرد این مهاجم قرار گرفته بود، به معنای واقعی کلمه یک قرارداد رؤیایی به او پیشنهاد داد.
کازاریان میگوید: "مدیریت باشگاه آلمانی مدت طولانی در تلاش برای متقاعد کردن من برای انتقال به بوندسلیگا بود، آنها پناهندگی سیاسی و قراردادی را پیشنهاد کردند که از نظر ذهنی گیج کننده بود". کازاریان اعتراف کرد که نمیخواست خائن به وطن شود، زیرا آن روزها مهاجرت به خارج از کشور مطرح نبود؛ "آن زمان ما حتی نمیتوانستیم به بازی در یک تیم خارجی فکر کنیم. دوران متفاوتی بود. حتی انتقال از یک تیم به تیم دیگر آسان نبود". همچنین و مهمتر از آن، کازاریان به باشگاه مادری خود بسیار وفادار بود؛ "من نمیتوانستم خودم را در جایی غیر از آرارات تصور کنم." این فوتبالیست اعتراف کرد: "من نمیخواستم در جای دیگری بازی کنم."
در نتیجه این مهاجم تا سال 1976 برای آرارات بازی کرد و پس از آن دوباره به عنوان مربی آموزش دید. کازاریان تا پایان دهه 2000 در سمت جدید خود کار کرد و سپس بازنشسته شد. این فوتبالیست در خانه بارها به خاطر خدماتش به کشور مدال و عناوین دریافت کرده است اما همچنان از او قدردانی مالی نشده است. اکنون کهنه سرباز فوتبال به معنای واقعی کلمه باید زنده بماند، حقوق بازنشستگی او حتی برای دارو کافی نیست. این همان قدردانی است که کازاریان به خاطر فداکاری خود دریافت کرد. خیلی غمگین!
انتهای پیام/
منبع : خبرگزاری تسنیم
علیزاده: در لیگ برتر بدشانس بودیم؛ در جام حذفی جبران میکنیم
گزینههای سرمربیگری بارسلونا در صورت اخراج ژاوی
آخرین وضعیت محمد محبی از زبان کارپین
منچسترسیتی قهرمان لیگ برتر انگلیس شد + جدول نهایی
ممبینی: بنا به تعداد دستگاهها، بازیها با VAR برگزار میشود
ادعای سایت عراقی؛ پیشنهاد پرسپولیس به بشار رسن
اسبقیان: انتخابات فدراسیون تنیس اول خرداد برگزار میشود
چه کشتیگیرانی در بوداپست در انتظار حسن یزدانی هستند؟
پس از توافق با درویش؛ قرارداد اوسمار بهزودی امضا میشود
نیما عالمیان، دومین المپیکی تنیس روی میز ایران
گزینههای سرمربیگری تیمهای امید و جوانان استقلال مشخص شدند
سرنوشت طارمی در پی تغییر مالکیت اینتر چه میشود؟
تعداد سهمیههای ایران در المپیک پاریس به ۳۴ رسید
درخواست رسمی مشهدیها از زنوزی برای تیمداری در لیگ برتر+نامه
تاج: احضار همه اعضای هیئت رئیسه برای فساد حرف بیخودی است
پورموسوی: امیدوارم متخلفان گردن کلفتتر از قبل برنگردند
رشوه از فوتبال به بسکتبال رسید؛ پیشنهاد طلا به داور خانم
حضور مهدی برای دومین روز متوالی در سازمان لیگ باوجود برکناری
کربکندی: گفتم این فوتبال کثیف است اما ۳ میلیون جریمه شدم!
آذرباد: ناکامیهای تیم ما هیچ ربطی به مسائل فنی نداشت
گودرزی: رؤیای من بازی در لیگ قهرمانان اروپاست
دروازهبان یوونتوس تحت عمل جراحی قرار گرفت
خودداری رابیو از متعهد کردن خود به یوونتوس
لشگری: مربیای نیستم که به خاطر المپیک تن به هر چیزی بدهم
اقدام فدراسیون برای سفر ملیپوشان فوتسال پس از لغو پرواز
بیانیه تند باشگاه پورتو بابت پنالتی گرفته نشده روی طارمی
«تکنولوژی خط دروازه» مِنوی غیرممکن فوتبال ایران + جداول
یک رومانیایی داور دیدار بارسلونا - پاریسنژرمن شد
باشگاه استقلال محکوم شد
رباط صلیبی مدافع شمس آذر پاره شد