میرنیوز

به‌جای "چمن" چه گیاهانی در شهرها قابل کاشت هستند؟/ از شبدر سفید تا کیاشیتو!

2021-12-26T13:37:46+03:30

به گزارش خبرنگار محیط زیست باشگاه خبرنگاران پویا؛ پیش از این در گزارشی تحت عنوان,"چمن" قاتل منابع آبی تهران به آب‌بر بودن و هزینه‌های بالای کاشت و نگهداری کشت چمن پرداختیم.

یکی از پوشش‌های گیاهی در محیط‌های شهری "چمن" طبیعی است؛ هزینه بالای نگهداری و آب‌بر بودن چمن، دو عاملی هستند که شهرداری‌ها در سراسر جهان را به این واداشته است تا جایگزینی برای چمن پیدا کنند!

مهم‌ترین علت اشتباه بودن استفاده از پوشش چمن در فضاهای عمومی شهری، آب‌بر بودن بیش از حد و بسیار زیاد چمن است؛ آبیاری چمن به ویژه در ساعات میانی روز موجب هدر رفت آب و مصرف بیش از حد مابع آبی می‌شود؛ این مصرف بالا به ویژه در زمانی که کشور و اکثر استان‌ها با کمبود آب و خالی شدن سفره‌های آب‌های زیرزمینی مواجه‌اند، ابعاد وخیم‌تری را به خود گرفته است؛ این اتلاف منابع آبی کشور برای کاشت و نگهداشت چمن در حالیست که نباید از شیوه‌های سنتی آبیاری چمن‌ها که بیشتر به صورت غرق‌آبی و آبیاری بارانی است هم غافل شد!

اشکال دیگری که به چمن‌کاری وارد است، هزینه بالای نگهداری و کاشت آن است؛ بذر این چمن‌ها، قیمت بالایی دارند و گاهی از انواع وارداتی آن‌ها نیز استفاده می‌شود که ارزبری بالایی دارند و کاشت آن‌ها نیز نیاز به نفرات زیادی دارد؛ چمن علاوه بر مصرف آبی بسیار زیاد, هزینه‌های نگهداری بسیار بالایی دارد همچنین نیروهای زیادی از آب دادن تا هرس کردن و کوتاه کردن آن‌ها نیاز است؛ چمن د‌ر تمام طول سال و د‌ر هر 4 فصل، ‌نیازمند‌ روزانه 2 تا 4 ساعت آبیاری است!

"تولید گازهای سمی" از دیگر معایب پوشش چمن است؛ به طوری که اگر آب مورد نیاز در زمان مقرر تامین نشود، خراب می‌شوند و با تولید گازهای سمی سبب آلودگی هوایی و تخریب خاک می‌شود. حتی اگر آبیاری در زمان مقرر نیز تامین شود، چمن نقشی در تولید اکسیژن و تلطیف هوا ندارد و صرفا جنبه زیبایی دارد.

جایگزین کردن چمن با سایر گونه‌های گیاهی در سال‌های گذشته در سایر کشورهای جهان با نتایج مطلوبی همراه بوده است و این گونه‌های جایگزین علاوه بر تلطیف هوا و مصرف آبی بسیار کمتر, در زیباسازی فضای شهری نیز موثر بوده‌اند؛ بسیاری از کشورها، جایگزین‌های مناسبی به عنوان پوشش گیاهی شهری به جای چمن یافته‌اند که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

1. دایکوندرا

"دایکوندرا" یک گیاه دائمی است که به دلیل رنگ زیبا و برگ‌های کلیوی شکل و در عین حال انبوه و متراکم آن, از گیاهان پوششی پرطرفدار است؛ این گیاه به صورت رونده در سطح خاک توسعه می‌یابد و سطح زمین را با برگ‌های سبز روشن تا تیره می‌پوشاند؛ دایکوندرا ریشه‌های سطحی دارد و طول آن بین 5 تا 15 سانتی‌متر می‌رسد که به همین دلیل نیاز به هرس و چمن‌زنی ندارد؛ کشورهای شرق اروپا این گونه را جایگزین چمن در سطح شهرهای خود کرده‌اند!

دایکوندرا به طور معمول در مناطق معتدل تا گرم کاشته می‌شود و اگر ریشه‌ها پس از آبیاری دچار یخ‌زدگی نشوند، سرمای زمستان زیاد را نیز تحمل می‌کند؛ اگر به عنوان پوشش در فاصله میان سنگفرش‌ها به کار رود، منظره زیبایی ایجاد می‌کند و برای کاشت در باغ‌های صخره‌ای و بین سنگ‌ها نیز مناسب است و در محل کشت خود مانع از جوانه‌زنی بذرهای علف هرز می‌شود؛ دایکوندرا برای رشد مناسب، نیاز به آفتاب کامل یا سایه آفتاب دارد؛ نیاز آبی متوسط دارد و در خاک مناسب با زهکشی خوب، رشد بهتری دارد.