میرنیوز

2022-04-04T12:32:41+04:30

این محققان می‌گویند که خواب بدون قرار گرفتن در معرض نور احتمالاً برای سلامت قلب و عروق مفید است و این درحالی است که قرار گرفتن در معرض نور مصنوعی در شب، در سطح جهانی گسترده شده و با اثرات منفی بر سلامت و تندرستی مرتبط است.

محققان دانشگاه نورث وسترن در شیکاگو اخیراً تأثیرات بیولوژیکی سطوح مختلف قرار گرفتن در معرض نور در هنگام خواب را بررسی کردند. آنها دریافتند که قرار گرفتن در معرض نور متوسط ‌محیط در طول یک شب خواب، می‌تواند قند خون و تنظیم قلبی عروقی را مختل کند و عوامل خطر بیماری قلبی، دیابت و سندرم متابولیک را افزایش دهد. این مطالعه در PNAS منتشر شد.

به گزارش ایسنا، مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، نشان داد که نور مصنوعی در شب (ALAN)، مانند نور پراغ یا تلویزیون، با چاقی در زنان مرتبط است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض نور در طول خواب ممکن است بر تنظیم متابولیک تأثیر منفی بگذارد.

تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض نور آبی در صبح و عصر متابولیسم گلوکز را تغییر می‌دهد و مقاومت به انسولین را در مقایسه با قرار گرفتن در معرض نور کم افزایش می‌دهد.

مطالعه دیگری نشان داد که سطوح بالاتر ALAN با نرخ بالاتر دیابت نوع ۲ در میان افراد مسن مرتبط است.

در این پژوهش دانشمندان ۲۰ جوان بزرگسال را برای اقامت ۳ روزه و ۲ شب در آزمایشگاه بررسی کردند. یک هفته قبل از مطالعه، آن‌ها عادات خواب شرکت‌کنندگان را با استفاده از Actigraphy و یادداشت‌های خواب اندازه‌گیری کردند. سپس شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو شرایط خواب شرکت کردند. این وضعیت شامل شرایط نور اتاق بود.

در روزهای ۱ و ۲ آزمایش، نمونه‌های خونی شرکت‌کنندگان را قبل و بعد از مصرف غذا برای ارزیابی سطح ملاتونین و گلوکز خون بررسی کردند. آنها همچنین برای ارزیابی کیفیت خواب خود تحت پلی سومنوگرافی یک شبه (PSG) قرار گرفتند. شرکت کنندگان همچنین هر ۲ ساعت یک بار که بیدار بودند، نظرسنجی را پر کردند تا خواب آلودگی، گرسنگی و تغییرات خلقی آنها ارزیابی شود.

در طول ارزیابی، پرستاران فشار خون را هر ساعت و در کنار اندازه گیری ضربان قلب هر ۴ ساعت یک بار جمع آوری کردند.

محققان دریافتند که قرار گرفتن در معرض یک شب با نور اتاق ۱۰۰ لیتری باعث افزایش ضربان قلب در هنگام خواب و مقاومت به انسولین در صبح روز بعد می‌شود.

آنها براین باورند که نور می تواند بر ساعت شبانه روزی و بر ترشح ملاتونین تأثیر بگذارد. با این حال، هیچ تفاوت قابل توجهی در سطح ملاتونین مشاهده نشد. محققان به این نتیجه رسیدند که اجتناب از نور ابی در هنگام شب ممکن است برای سلامت قلبی متابولیک مفید باشد.

حقایقی در مورد خواب

 مغز در خواب خاموش نمی‌شود

خوشبختانه مغز ما در طول خواب کار روزانه خود را رها نمی کند. عملکردهای مهمی مانند تنفس به این معناست که مغز ما هرگز نمی‌تواند به طور کامل خاموش شود. در واقع، در طول خواب حرکت سریع چشم (REM)، زمانی که بیشتر رویاها اتفاق می‌افتد، فعالیت امواج مغزی مانند بیداری است.

جالب اینجاست که علیرغم سطح بالای فعالیت، بیدار کردن فردی که می‌خوابد در طول خواب REM سخت‌ترین کار است. به همین دلیل است که گاهی اوقات به این مرحله از خواب، خواب متناقض می‌گویند.

هنگامی که ما خوابیم، ماده سفید و خاکستری ما کارهای زیادی برای انجام دادن دارد. تالاموس مورد جالبی است. این قسمت از مغز یک ایستگاه رله برای حواس ما است. آنچه می‌بینیم، می‌شنویم و احساس می‌کنیم ابتدا به تالاموس می‌رسد. از آنجا، سیگنال‌های حسی به قشر مغز منتقل می‌شوند، که ورودی‌ها را معنا می‌کند.

اگر خواب خود را به یاد آورید، خوب خوابیده‌اید؟

اکثر مردم هر شب خواب می‌بینند، اما ما اغلب آنها را به یاد نمی‌آوریم. رویاها بیشتر در طول خواب REM رخ می‌دهند، اما تقریباً بلافاصله فراموش می شوند. تنها زمانی که شخصی در حین یا درست بعد از خواب REM از خواب بیدار می‌شود، خاطره یک رویا هنوز محو نشده است.

برخی شواهد نشان می‌دهد که نورون‌های خاصی که در طول مرحله خواب REM فعال هستند، ممکن است به طور فعال خاطرات رویا را سرکوب کنند.

این نورون‌ها هورمون متراکم کننده ملانین (MCH) را تولید می‌کنند که به تنظیم خواب کمک می کند. MCH همچنین هیپوکامپ، یک منطقه کلیدی مغز برای ذخیره حافظه را مهار می‌کند و از آنجایی که تصور می‌شود رویاها عمدتاً در طول خواب REM رخ می‌دهند، مرحله خواب زمانی که سلول‌های MCH روشن می‌شوند، فعال شدن این سلول‌ها ممکن است مانع از ذخیره محتوای رویا در هیپوکامپ شود در نتیجه، رویا به سرعت فراموش می‌شود.

یک مطالعه از زاویه دیگری به این سوال می‌پردازد. محققان افرادی را انتخاب کردند که بیشتر شب‌ها رویاهای خود را به یاد می‌آورند. آنها دریافتند که این افراد در طول شب بیشتر از افرادی که به ندرت رویاهای خود را به یاد می‌آورند بیدار می‌شوند.

این نتایج نشان می‌دهد که افرادی که اغلب رویاها را به یاد می‌آورند ممکن است خواب کمتری داشته باشند.  به طور خلاصه، یادآوری یک رویا نشانه خواب خوب نیست. فقط به این معنی است که شما در زمان مناسب برای یادآوری آن از خواب بیدار شدید.

هرگز خوابگرد را بیدار نکنید

ادعای رایج این است که اگر خوابگردی را از خواب بیدار کنید، ممکن است دچار حمله قلبی شده یا حتی بمیرد. این یافته درست نیست.

با این حال، اگر شخصی یک خوابگرد را از خواب بیدار کند، ممکن است باعث سردرگمی و گاهی ترس شود. برخی از خوابگردها ممکن است پرخاشگرانه رفتار کنند، بنابراین اگر افراد آنها را بیدار می‌کنند باید محتاط باشند. گاهی اوقات، خوابگردها در حالی که با چشمان بسته در خانه حرکت می‌کنند، می توانند به خود آسیب برسانند. به همین دلیل، بهترین اقدام این است که سعی کنید آنها را به امنیت تخت خود بازگردانید.

ارتباط  پنیر و سایر غذاها با خواب 

خوردن یک وعده غذایی زیاد درست قبل از خواب، چه شامل پنیر باشد یا نه، می‌تواند باعث سوء هاضمه یا سوزش سر دل شود که می تواند خواب را مختل کند.

اگر روده فعال خواب شما را مختل می‌کند و بیشتر بیدار می‌شوید، احتمالاً خواب‌هایی که دیده‌اید به خاطر خواهید آورد. همانطور که قبلاً ذکر شد، مردم خواب‌ها را تقریباً به همان سرعتی که شکل می‌گیرند فراموش می‌کنند - بعید است که در طول یک رویا از خواب بیدار شوید.

نوع وعده غذایی که قبل از شام میل می‌شود نیز می تواند تفاوت ایجاد کند. محققان می‌گویند خوردن یک وعده غذایی زیاد، به ویژه یک وعده غذایی پر کربوهیدرات، می‌تواند باعث تعریق شبانه شود، زیرا بدن هنگام متابولیسم غذا، گرما تولید می‌کند. این موضوع احتمالا خواب را مختل می‌کند، بیداری را افزایش می‌دهد و در نتیجه احتمال به خاطر سپردن رویاها را افزایش می‌دهد.

یک افسانه قدیمی می‌گوید که غذاهای خاصی از جمله شیر، پنیر و بوقلمون ممکن است به خواب خوب کمک کنند که احتمالا به دلیل این است که این غذاها حاوی اسید آمینه ای به نام تریپتوفان هستند. تریپتوفان برای ساخت سروتونین بدن و برای ساخت ملاتونین، هورمونی که در خواب نقش دارد، ضروری است.

بنابراین، این تئوری می‌گوید که غذاهای حاوی تریپتوفان ممکن است به خواب خوب کمک کنند. با این حال، مطالعاتی که مصرف تریپتوفان را مورد بررسی قرار می‌دهند، تأثیر زیادی بر خواب پیدا نکرده‌اند. علاوه بر این، سطح این اسید در یک وعده پنیر یا بوقلمون به اندازه کافی بالا نیست که تفاوت ایجاد کند.

همه به ۸ ساعت خواب نیاز دارند

مانند بسیاری از جنبه‌های زیست شناسی انسان، هیچ رویکردی برای خوابیدن وجود ندارد. به طور کلی، تحقیقات نشان می‌دهد که برای بزرگسالان جوان سالم و بزرگسالان با خواب طبیعی، ۷ تا ۹ ساعت خواب مقدار مناسبی است. اگرچه داستان کمی پیچیده‌تر می‌شود. میزان خواب مورد نیاز ما در طول زندگی متفاوت است:

نوزادان ۱۴ تا ۱۷ ساعت خواب نیاز دارند
کودکان نوپا به ۱۱ تا ۱۴ ساعت خواب نیاز دارند
کودکان پیش دبستانی به ۱۰ تا ۱۳ ساعت خواب نیاز دارند
کودکان در سن مدرسه به ۹ تا ۱۱ ساعت خواب نیاز دارند
نوجوانان به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند
بزرگسالان به ۷ تا ۹ ساعت و افراد مسن به ۷ تا ۸ ساعت خواب نیاز دارند.

می توانید بدن خود را طوری تمرین دهید که به خواب کمتری نیاز داشته باشد

شایعه ای وجود دارد که می‌گوید شما می توانید بدن خود را طوری تمرین دهید که کمتر از ۷ تا ۹ ساعت بخوابد. متأسفانه این یک افسانه است. به گفته کارشناسان، به ندرت پیش می‌آید که کسی برای عملکرد خود به کمتر از ۶ ساعت خواب نیاز داشته باشد. اگرچه برخی از افراد ممکن است ادعا کنند که با خواب محدود احساس خوبی دارند، دانشمندان فکر می‌کنند این افراد به احتمال زیاد به اثرات منفی کاهش خواب عادت کرده‌اند.

افرادی که هر شب ۶ ساعت یا کمتر می‌خوابند، به عوارض کم خوابی عادت می‌کنند، اما این بدان معنا نیست که بدن آنها به خواب کمتری نیاز دارد.  

بعضی از مردم فکر می‌کنند که با بیداری بیشتر سازگار می‌شوند، اما در واقع بدن آنها در سطح پایین‌تری عمل می‌کنند. آنها متوجه این موضوع نیستند، زیرا افت عملکردی به تدریج اتفاق می‌افتد. با این حال، برخی از افراد نادر با کمتر از ۶.۵ ساعت خواب در هر شب عملکرد خوبی دارند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این ممکن است به دلیل یک جهش ژنتیکی نادر باشد.

چرت روزانه سالم است

به طور کلی، متخصصان به افراد توصیه می‌کنند برای اطمینان از خواب بهتر، از چرت زدن خودداری کنند. با این حال، اگر شخصی در طول شب‌های گذشته خوب نخوابیده باشد، یک چرت کوتاه می‌تواند به بازپرداخت بدن فرد کمک کند.

یک چرت حدود ۲۰ دقیقه خوب است و به بدن زمان کافی برای شارژ مجدد را می‌دهد. افرادی که بیشتر از این می‌خوابند، به خواب عمیقی فرو می‌روند و پس از بیدار شدن، احساس کسالت می‌کنند.

در یک بررسی بزرگ از تأثیرات چرت زدن، نویسندگان توضیح می‌دهند که چرت‌های بعدازظهر در افرادی که کم خواب نیستند، می‌تواند منجر به «بهبود ذهنی و رفتاری» و بهبود «خلق و سطوح ذهنی خواب‌آلودگی و خستگی» شود. آن‌ها دریافتند افرادی که چرت می‌زنند، عملکرد بهتری را در کارهایی مانند «افزودن، استدلال منطقی، زمان واکنش و تشخیص نماد» تجربه می‌کنند.

مطالعات اپیدمیولوژیک حاکی از کاهش خطر ابتلا به اختلالات قلبی عروقی و شناختی با تمرین چرت کوتاه چند بار در هفته است.

همه حیوانات می‌خوابند

بسیاری از مردم تصور می کنند همه حیوانات می خوابند، اما این سخن درست نیست. نویسندگان مقاله‌ای با عنوان «آیا همه حیوانات می خوابند؟» توضیح می دهند: «برخی از حیوانات هرگز حالتی را نشان نمی‌دهند که با تعریف رفتاری خواب مطابقت داشته باشد. برخی دیگر در طول دوره پس از زایمان یا در طول مهاجرت‌های فصلی خواب را تا حد زیادی کاهش می‌دهند».

آنها همچنین توضیح می دهند که برخی از حیوانات دریایی، خزندگان، ماهی‌ها و حشرات به نظر نمی‌رسد وارد مرحله خواب REM شوند. از آنجایی که خواب صرفاً فقدان هوشیاری نیست، بلکه چرخه‌ای ریتمیک از الگوهای عصبی متمایز است، تشخیص خواب یا استراحت حیوان یک چالش است.

نویسندگان توضیح می‌دهند: «کمتر از ۵۰ گونه از تقریباً ۶۰ هزار گونه مهره‌دار برای همه معیارهایی که خواب را تعریف می‌کنند، آزمایش شده‌اند. از این میان، برخی معیارهای خواب را در هیچ زمانی از زندگی خود ندارند و برخی دیگر به نظر می‌رسد که می‌توانند تا حد زیادی خواب را کاهش دهند یا برای مدت طولانی بدون خواب بمانند.

خواب بیشتر همیشه بهتر است؟

محققان ارتباط بین مدت خواب طولانی تر و سلامت ضعیف تر را شناسایی کرده‌اند. به عنوان مثال، یک مطالعه که ۲۷۶ بزرگسال را به مدت ۶ سال دنبال کرد، به این نتیجه رسید که خطر ابتلا به چاقی برای افرادی که خواب بیش از حد یا کمتر از حد مناسبت داشتند، در مقایسه با افرادی که مدت زمان متوسط ‌می‌خوابند افزایش یافته است، به ترتیب با ۲۷ و ۲۱ درصد افزایش این خطر همراه است.

یک متاآنالیز که در ژورنال Sleep منتشر شده است، نتیجه‌گیری می‌کند: «خواب کوتاه و طولانی هر دو پیش بینی کننده مهم مرگ در مطالعات آینده نگر جمعیت هستند.»

کم خوابی می‌تواند کشنده باشد

کم خوابی، می‌تواند احساس وحشتناکی ایجاد کند. با این حال، محققان می‌گویند که محرومیت شدید از خواب کشنده نیست.

در سال ۱۹۶۵، زمانی که گاردنر فقط ۱۶ سال داشت، بخشی از آزمایش محرومیت از خواب را انجام داد. در مجموع ۱۱ روز و ۲۴ دقیقه بیدار ماند که معادل ۲۶۴.۴ ساعت است. در این مدت، او از نزدیک توسط دانشجویان و دانشمندان علوم خواب تحت نظر بود. با گذشت روزها، علائم کمبود خواب بدتر شد، اما او زنده ماند.

این باور که کم خوابی می‌تواند باعث مرگ شود، ممکن است ریشه در یک مطالعه از دهه ۱۹۸۰ داشته باشد. یک پژوهش نشان می‌دهد اگر موش‌ها را با یک روش آزمایشی خاص از خواب محروم کنند، پس از ۲ تا ۳ هفته می‌میرند.

اگرچه محرومیت از خواب احتمالاً شما را مستقیماً نمی‌کشد، اما لازم است یک نکته احتیاطی را اضافه کنید. «خستگی بیش از حد خطر تصادف را افزایش می‌دهد».

منبع:medicalnewstoday

انتهای پیام

منبع : خبرگزاری ایسنا

---

کلمات کلیدی : میرنیوز استانی-علمی و آموزشی خواب
اشتراک گذاری :

---

آخرین اخبار استان ها

بارگذاری اخبار بیشتر