میرنیوز
بچه‌هایی که همچون سربازان حماسه می‌آفرینند/ جذب مخاطب غیرایرانی
2024-08-29T08:03:27+03:30
علیرضا محمدی کارگردان مستند «حماسه پروانه» که امروز پنجشنبه هشتم شهریور در تالار وحدت رونمایی می‌شود درباره انتخاب سوژه و چرایی تولید مستندی با موضوع بیماران پروانه ای (ای بی) به خبرنگار مهر گفت: این رنج کودکان پروانه ای در طول روز و ساعت و سکوت مجامع جهانی در قبال آن من را به سمت ساخت یک فیلم با محوریت تحریم های دارو و پانسمان این بچه ها هدایت کرد؛ ابزار تحریم یک ابزار برای فشارهای سیاسی در دنیا است و در علوم سیاسی هم از تحریم به عنوان ابزار و بازوی فشار یاد می‌شود از همین رو معمولا طرف و سمت دارای قدرت و ثروت به صورت موجه یا غیرموجه به خود اجازه می‌دهد کشور یا گروهی را از گردونه فعالیت هایی منع کرده و با بهره گیری از قدرت، ثروت و لابی، بسیاری از مراکز جهانی را علیه مخالف و تحریم کننده خود همراه کند.
وی با یادآوری این که ابزار تحریم برای فشار سیاسی و قدرت‌نمایی و دندان وحشت نشان دادن به کشورها است، ادامه داد: آن چیزی که همه بشر را آزار می‌دهد تحریم هایی است که نسبت به دارو و جماعت بیمار وضع می‌شود و اگر چه در قوانین بین الملل، دارو و درمان از تحریم ها استثنا می‌شوند اما مکانیزمی که این مستثنی بودن را در برگیرد وجود ندارد، وقتی با تحریم دارو برای بیماران مواجه می‌شوید روشی برای دوری از این تحریم وجود ندارد و وقتی نظام بانکی و صنایع حمل و نقل دنیا شما را تحریم می‌کند، نمی توانید نسبت به خرید و حمل و نقل داروها اقدام کنید و این مستثنی بودن دارو بی معنی می‌شود. البته شاید در مذاکرات هم ضعفی داشته ایم و نتوانسته ایم نظام واردات دارو را استثنا کنیم.
وی افزود: تحریم دارو سال ها است کشور ما را رنج می‌دهد اما این بیماران پروانه ای علاوه بر دارو پانسمان هایی به صورت روزانه نیاز دارند و این پانسمان ها در انحصار یک شرکت سوئدی است و این کشور بر اساس تحریم این پانسمان را به ایران نمی‌دهد. ایران در مقطعی این پانسمان ها را با واسطه از شرکت سوئدی تامین می‌کرد اما این شرکت با توجه به خرید 2 برابری ترکیه نسبت به تعداد بیماران پروانه‌ای کشورش، برای سفارش های ترکیه محدودیت ایجاد کرده و مانع فروش پانسمان به ایران شد، در واقع خود شرکت سوئدی نیز تمایلی به رفتار انسان دوستانه و اخلاقی نداشته است. متاسفانه اخلاق در جوامع بشری رو به نابودی است و در برخی کشورهای غربی کاملا نابود شده است.
این کارگردان مستند با اشاره به اینکه در این فیلم علاوه بر بیماران ای بی به سایر بیماری های تالاسمی، هموفیلی و ام اس آ هم اشاره شده است، گفت: رنج کودکان پروانه ای در طول روز و ساعت و سکوت مجامع جهانی من را برای ساخت این فیلم به جمع بندی رساند تا در رابطه با این بچه ها حرف غیرسیاسی بزنم و با نگاهی دراماتیک و شاعرانه موضوع تحریم پانسمان این بچه ها و داروی همه بیماران صعب العلاج را بررسی کنم.
وی در رابطه با چالش های تولید این مستند، گفت: مواجهه و برخورد با بیمار پروانه ای به ویژه آن هایی که در سنین کم هستند بسیار سخت و رقت‌انگیز است، واقعا تحمل تماشای این بیماران بسیار سخت است. بیمارانی داریم که لحظه ای آرام نداشته و دایما در عفونت، تب و چرک هستند و رفته رفته اندام های دست و پا به هم چسبیده شده و از بین می‌رود. وقتی تصمیم به ساخت این مستند داشتم اصلا تصور این چنین صحنه هایی را نداشتم و در ذهنم فیلم را با تصویری آراسته و روتوش شده که کمی آزاردهنده است شروع کردم اما وقتی وارد شدم تا مدت ها ذهن و دل من درگیر این ماجرا بود. قلبم در فشار قرار می‌گرفت و برای این بچه های نازنین و معصوم که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، می گریستم.
هوای گریه و مناجات کودکان پروانه ای
این مستند ساز با اشاره به این که علی رغم حضور ۳۰ ساله در فضای مستند و ساخت آثار مختلف از شرایط جنگی و بحران های اجتماعی و بیماری های مختلف تاکنون به این مقدار آزرده خاطر نشده است، عنوان کرد: من به واسطه ساخت مستند «یک خونه بزرگتر» که زندگی یک غسال یا مرده شور را روایت می‌کند، هر روز وارد فضای داخلی غسالخانه می شدم و با انواع مرگ ها و سوانح مختلف مواجه شدم اما هرگز به اندازه ساخت فیلم «حماسه پروانه» روح من آزرده نشد. شب های زیادی را برای نگارش متن گریستم و وقتی می‌خواستم از زبان کودک پروانه ای واگویه و مناجات کنم نمی توانستم خودم را کنترل کنم و خیلی به من فشار می آمد تا به لطف خدا کار به سرانجام رسید. به نظرم تولید این فیلم کار بسیار سخت و آزاردهنده ای بود اما تلاش کردم این آزار را در خودم هضم و سعی کنم ذره‌ای از آن به تماشاگر و مخاطب منتقل نشود اما از برخی نکات و روایت تصویری ناگزیر هستیم.
وی با اشاره به این که بیشتر کارهای انجام شده در این زمینه کارهای ساده ای بوده که مخاطب داخلی داشته است، گفت:ما برای آن که بتوانیم رفتار ظالمانه تحریم ها در همه شئون را نشان دهیم و اهداف خود را در سطح جهان محقق کنیم نیاز داشتیم حرف جهانی بزنیم و این دردی که در سینه داشتم در قالب این مستند شکل گرفت؛ واقعا تحمل این درد و رنج تنها یک سوی ماجرا است و این بچه ها شبیه حماسه سربازان در جنگ های مختلف، ناخواسته در این جنگ قرار گرفته اند و حماسه می‌آفرینند.
مردم ایران مخاطب ما نیستند
محمدی در ادامه با اشاره به این که خانه ای بی یک انجمن خیریه است، افزود: علاوه برتحریم های خارجی، تحریم های داخلی نیز وجود دارد، و هیچ ردیف بودجه ای برای کودکان پروانه ای وجود ندارد و علی رغم وعده های مختلف هیچ زمان این اتفاق نیفتاده است و طبق روال همیشگی ایران این مردم هستند که از کودکان پروانه ای حمایت می‌کنند و هیچ جای دنیا چنین حمایت و چنین مدلی وجود ندارد و فقط کار تحقیقاتی علمی انجام می‌شود و فقط در ایران به معیشت و زندگی و خانوده کودکان پروانه ی می‌پردازند؛ مردم ایران به واسطه اعتماد به آقای هاشمی مسئول خانه ای بی با تمام وجود کمک های شایانی به این بچه ها ارائه می‌کنند از همین رو قطعا مخاطب ما برای کاستی های مالی مردم ایران نیستند و مردم ایران از هیچ کاری فروگذار نیستند.
وی با اشاره به اینکه سازندگان دارو و پانسمان ایرانی نیستند، گفت: بنا بر همین موضوع مخاطب ما خارج از کشور است. البته در این فیلم همه دنیای غرب را مورد خطاب قرار نمی‌دهیم و در جایی از این فیلم اشاره می‌شود که مخاطب ما نه سیاستمداران هستند، نه شرکت های تولید دارو، نه تحریم کنندگان بلکه مخاطب ما مردمان و نخبگان آزاده دنیا هستند و به واسطه این ناجوانمردی در حق بیماران پروانه ای ایران، در واقع آن‌ها را در مقابل دولت ها قرار می‌دهیم. از طرفی برای آن که فیلم در مجامع بین المللی و پژوهشکده های جهانی قابل ارائه باشد، گفت و گوی ما اختصاصا با مخاطب خارج از کشور است و مخاطب ایران ما در حد رونمایی و انعکاس خبرها خواهد بود. بعد از رونمایی تلاش داریم کار را در فستیوال های معتبر خارجی شرکت دهیم تا همه دنیا مظلومیت بچه های پروانه ای و ظلم به ایران را ببینند.
وی افزود: نمی‌خواستم مضمون را فدای چارچوب ها و قالب های فیلمسازی در ایران کنم. من اگر می‌خواستم به چارجوب ها تن بدهم، تاثیر فیلم کم می‌شد به عنوان مثال آواز خواندن و لالایی مادر در این فیلم جزو این مصادیق است. نمی خواستم به واسطه قوانین نوشته و نانوشته از ایده مد نظرم در این اثر بگذرم.
اروپا و دنیا نفس های خود را مدیون ایران است
ای مستندساز یادآور شد: ما در این فیلم پیشینه تولید علم را در تاریخ ایران بزرگ مرور می‌کنیم و به مواردی مثل جندی شاپور و خدمات اندیشمندان ایرانی به بشریت در حوزه های مختلف علوم به ویژه طب می پردازیم و با اشاره به چند بیماری فراگیر در اروپا که با نسخه های شفابخش طبیبان ایرانی درمان شده اند، می‌گوییم ما همان ایرانی هستیم که اروپا و دنیا نفس هایش را مدیون ما است و به آن ها یادآوری می‌کنم کتاب «قانون» ابن سینا بعد از انجیل رتبه دوم تیراژ را دارد و تمام علم طب دنیا از رفرنس ابن سینا استفاده می‌کنند. در این مستند با بهره گیری از تصاویر، دانش ایرانی را به رخ کشیده ایم و در ادامه با بررسی موارد سیاسی و استعماری دلیل این عقب ماندگی را عنوان کرده و نوید بازگشت به آن دوران طلایی را می دهیم. در ادامه با اشاره به تحریم ها به مساله دریغ کردن پانسمان به بیماران پروانه ای ایرانی می پردازیم. در واقع تلاش کردیم با یک نگاه اقناعی از دل تاریخ دنیا را متوجه این اتفاقات کنیم. بخشی از این موارد را نیز توسط چهره شناخته شده عقلی و علمی علوم اسلامی مصطفی محقق داماد بیان می کنیم. وی در بسیاری از مجامع علمی و مذهبی دنیا از جمله واتیکان فعالیت دارد و با پاپ نیز تالیف مشترک داشته است.
از لالایی مادرانه تا رافت ایرانی
این کارگردان با اشاره به این که موضوع مطرح شده در این مستند ممکن بوداز کشش مخاطب خارج شود، افزود: مجبور شدم در این فضا با وارد کردن لطافت ادبی از خشن بودن فضا بکاهم، کیفیت تدوین، حرکت ها، رنگ آمیزی و موسیقی همه در خدمت این لطافت قرار گرفته و کار پیشرفت کرده است؛ این اثر با 2 رویکرد، اول دانش محوری و تمدن ایران و دوم نگاهی به خانه ای بی ایران ساخته شده است و همانطور که قبل تر گفته شد خانه ای بی به همه ابعاد نیاز بیماران ای بی می‌پردازد، از نیازهای روحی و رفتاری گرفته تا خانه بهداشت و ...
وی افزود: خانه ای بی، واگیر نداشتن این بیماری را جا انداخته و من هم با این نگاه به آشتی بین مردم و این بیماران پرداخته ام. رسیدگی به بیماران در همه شئون را هیچ جای دنیا مانند ایران نداریم. به عنوان نمونه با همت خانه ای بی و در قالب درخت آرزوها تلاش می شود نیازهای بچه ها تامین شود. بچه ها آرزوهای خود را به این درخت آویزان می‌کنند و از خانه تا لپ‌تاپ و گوشی و موارد مورد نیاز دیگر به همت خیران برای بچه ها تامین می شود. ما این تمدن و رافت ایرانی را باید به دنیا نشان دهیم.
محمدی در پایان صحبت هایش گفت: این کار دغدغه شخصی من بوده است و به سفارش جایی مستند را تولید نکرده ام اما تلاش داشته ام نگاه شاعرانه و لطافت های گمشده بشری را به صورت دراماتیک به مخاطب منتقل کنم و مواردی مثل مناجات کودک ای بی با خدا یا لالایی مادر با فرزند ای بی خود به همین منظور در فیلم وجود دارد.
منبع : خبرگزاری مهر
کلمات کلیدی : میرنیوز علیرضا محمدی سینمای مستند بیماران پروانه ای پنجشنبههای مستند در مهر
اشتراک گذاری :
آخرین اخبار هنری
اهتمام ساترا به انجام ماموریت‌های قانونی امری لازم است
کتاب گویای «خار و میخک» شهید یحیی سنوار رونمایی شد
تدارک رادیو به مناسبت شهادت حضرت زهرا (س)
برنامه «جام‌جم» امشب پخش نمی‌شود
بچه‌های معلول به تماشای «باغ کیانوش» نشستند
اوج با ۷ مستند و روایتی از صادق خلخالی در راه «سینماحقیقت»
تئاتر شهر میزبان یک خانواده یهودی می‌شود
مجالس تعزیه به همت خانه هنرمندان ایران برپا می‌شود
نقالان و پرده‌خوانان کانون به سوگ «یاس کبود» می‌نشینند
مسئولان کشور باید «خانواده خلج» را ببینند
بازدید رئیس سازمان سینمایی از ستاد جشنواره «سینماحقیقت»
بازیگران نمایش «اینک انسان» معرفی شدند
پروژه «لیلی‌های» در ارسباران رونمایی می‌شود
«شرر» در تالار اندیشه روی صحنه رفت
رونمایی از نماهنگ جدید «مأوا» در آستانه سالروز شهادت حضرت زهرا (س)
شب موسیقی آذری تالار وحدت با وحید اسداللهی
بیننده تصاویر جدید از سریال «سلمان فارسی» باشید
فراخوان سومین جشنواره ملی موسیقی «نوای مهر» منتشر شد
دارندگان کارت می‌توانند بلیت‌های «سینماحقیقت» را رزرو کنند
«پسر انسان» به اکران آنلاین آمد
معرفی هیئت انتخاب بخش «سردار آسمانی» جشنواره تئاتر مقاومت
«دیفن هیدرامین» را از تئاتر شهر تهیه کنید
اعلام جزییات همکاری سامی یوسف با یک نوازنده ایرانی
تماشاخانه هامون «بازسازی» می‌شود!
مرتضی موسویان: ساترا می‌تواند به وزارت ارشاد کمک کند
ماجرای ساخت پرتره از پروانه اعتمادی و پرویز کلانتری
مستندهای جایزه شهید آوینی «سینماحقیقت» معرفی شدند
«یک مرد متفاوت» گاتهام ۲۰۲۴ را برد
«مادر رزمندگان» به میدان ولیعصر (عج) رسید
درسی که آلفونسو کوارون از جوئل کوئن آموخت
