درس‌هایی از مبانی عرفان شیعی

انبیا و ائمه اطهار دعوتشان مبنی بر اصلاح نفس است، و خضوع و انقیاد در مقابل حقّ، خدای علی اعلی فرمود: قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها.

امام چون بر ملکوت احاطه دارد هیچ وقت اشتباه نمی‌کند، و چون فعل او فعل حق است دچار تردید و تحیر نمی‌شود، و در کرده خود پشیمان و نادم نمی‌گردد؛ چون خدا در کار ...

میزان و معیار واقعیت و اصالت، و قطب و محور سنجش حق و حقیقت، علی است، و در تمام عوالم باید فعل و صفت و اخلاق و ملکات او را الگو و میزان قرار داده، و بدان تاسی...

سید هاشم بحرانی پانزده روایت از طریق عامه و یازده روایت از طریق خاصه روایت می‌کند مبنی بر آنکه علی(ع) با حق است، و حقّ با علی(ع) است.

امام کسی است که از ضلالت و معصیت مصون باشد و در تلقی معارف الهیه و الهامات رحمانیه اشتباه نکند و متن واقع در قلب او منعکس گردد.

امام کسی است که حقاً باید از مراتب نفس و خودی عبور نموده، و به مراحل توحید حقیقی وارد شده باشد برای همین همه افعال او افعال الهی می شود.

انسان سزاوارتر است از فردی تبعیت کند که هدایت به حق می‌کند، و البته او کسی است که ذاتاً هدایت یافته باشد، نه آنکه دیگری او را هدایت نموده باشد.

مراد از هدایت به حقّ در آیات، ایصال به مطلوب است؛ نه به معنی ارائه طریق به‌سوی خدا؛ چون بدیهی است که ارائه طریق از دست هر کس ساخته است.

یکی از احکام فطری و عقل انسان، لزوم متابعت از حق بوده و بر اساس آیات قرآن کریم، خدا که هدایت به حق می‌کند سزاوارتر به پیروی است.